Ik vind het heel normaal dat ik elke verkiezing mijn politieke stem uitbreng, dat ik heb mogen studeren en dat ik mijn eigen bankrekening heb. Ik verdien evenveel als mijn mannelijke collega’s en ik heb me nooit zorgen gemaakt of ik de baan wel zou krijgen gebaseerd op mijn geslacht. Wij voeden onze kinderen op met voorlichting over consent in de slaapkamer en als onze kinderen oud genoeg zijn zal er zelfs aandacht zijn voor the orgasm-gap. Maar we zijn er nog niet lieve mensen!
Hoe kan het toch dat we tijdens een bevalling de regie ineens wel uit handen geven?
Waar ik nu over wil schrijven is het vergeten hoekje, het kamertje waar de feministische golven nooit doorheen gespoeld zijn. Daar waar nog een hoop werk te verzetten valt. Het is de kamer waar het verlos-/kraambed staat. Waar je je waardigheid bij de drempel achterlaat en slikt wat er wordt opgedrongen. Waar nee zeggen tegen een vaginaal onderzoek tijdens een wee ineens een heel ander verhaal blijkt. Waar om toestemming gevraagd worden door je zorgverlener of deze een knip in je vagina mag zetten een zeldzaamheid is. Hoe kan het toch dat we tijdens een bevalling de regie ineens wel uit handen geven?
Hoeveel vrouwen voelen zich gezien en gehoord tijdens hun bevalling, hoeveel hebben tijdens de hele bevalling het gevoel gehad dat ze de regie zelf in handen hadden? Hoeveel vrouwen hadden het vertrouwen in hun lijf en instinct zodat zij durfden te varen op wat hun lijf hen ingaf en niet op wat hun zorgverlener hen vertelde te doen?
Begrijp me niet verkeerd, het komt zeker wel voor dat een vrouw zich volledig gezien en gehoord voelt, Er zijn geweldige zorgverleners die snappen hoe het werkt en die hun cliënt adviseren maar de keuze uiteindelijk bij haar laten. Mijn eigen verloskundige praktijk is daar een voorbeeld van. Toegegeven, ze moesten even aan me wennen, en vonden dat ik wat minder hard moest willen en niet-willen nog voor ik ooit bevallen was. Maar uiteindelijk waren ze er voor mij en voelde ik de vrijheid om te doen wat goed voor me voelde. Ik heb 3 mooie badbevallingen thuis gehad waarbij de verloskundige mijn steun was, maar mij niet dirigeerde.
Ik zie helaas een heleboel andere voorbeelden. We hebben te maken met een medisch systeem met enorme consequenties voor gezinnen door de hele wereld. Niet alleen de vrouw maakt een grotere kans op een bevallingstrauma door het verlies aan lichamelijke integriteit tijdens een bevalling, ook haar partner naast haar en hun kind dat geboren wordt krijgen deze imprints mee. Bovendien heeft een negatieve beleving van de bevalling een lange nasleep in de start van het ouderschap waardoor gezonde hechting en zelfvertrouwen op de achtergrond raken of zelfs (tijdelijk) verdwijnen. Zodanig dat een post partum depressie geen zeldzaamheid meer is.
Ik vind het choquerend hoe weinig aandacht er is voor vrouwen met een traumatische bevalling in de geschiedenis. Met name in de reguliere zorg. Daarbij komt dat het gevoel van lichamelijke integriteit fors geschaad kan worden tijdens een bevalling die volgens de buitenwereld wel “volgens het boekje” ging waardoor een vrouw al snel aan zichzelf gaat twijfelen of haar negatieve gevoelens wel terecht zijn.
Mijn missie is dat de zorg vanuit vertrouwen in de vrouw gaat werken, zodat vrouwen weer durven vertrouwen op hun eigen lijf en intuïtie.
Ik vind dat vrouwen zichzelf mogen gaan zien voor wat ze waard zijn en zich gaan gedragen naar wat ze zijn, krachtige schepsels met het vermogen om nieuw leven te creëren, dragen en baren. Mijn missie is dat de zorg vanuit vertrouwen in de vrouw gaat werken, zodat vrouwen weer durven vertrouwen op hun eigen lijf en intuïtie. Ik vind dat vrouwen vanuit vertrouwen en wijsheid mogen baren op hun eigen voorwaarden. Zodat zij zich volwaardig kunnen voelen, ook al zit er een baby in hun buik die er toevallig bijna uitkomt.
Het is tijd dat ook de geboortezorg gefeminiseerd wordt. Dat de machtsverhoudingen gelijkgetrokken worden. Dat de barende vrouw wordt gezien als betalende klant (wat zij in wezen ook is) i.p.v. afhankelijke patiënt waarvoor je kunt bepalen wat zij nodig heeft.
0 reacties